Drive in sport: hoe mentale vermoeidheid beïnvloedt de uithoudingsvermogenprestaties?

Weet je dat mentale vermoeidheid en je sportprestaties gerelateerd zijn? Hier vindt u details over hoe mentale vermoeidheid de uithoudingsvermogenprestaties beïnvloedt!

Drive in sport betekent factoren die atleten ertoe aanzetten inspanningen te doen tijdens het sporten of een training. Geestelijke vermoeidheid beïnvloedt de prestaties door de drive van een atleet te vergroten of te verminderen. De manier waarop uw hersenen zich voelen, kan zichtbaar beïnvloeden hoe u presteert tijdens de training of elke duursport. Deze gedetailleerde post zal de relatie verklaren tussen mentale vermoeidheid en duurprestaties en hoe coaches atleten kunnen helpen hun prestaties te vergroten en mentale vermoeidheid te verminderen. Dus blijf lezen!

Relatie tussen mentale vermoeidheid en duurprestaties

Wanneer u de drive probeert te begrijpen in termen van neurofysiologie en psychologie, kan dit worden omschreven als de intensiteit, richting en consistentie in gedrag. Je zult de voorwaarden zien "Drive" en "Motivatie" alternatief worden gebruikt. Uithoudingsvermogensprestaties voor zowel cognitieve als fysieke taken zullen worden aangetast als een atleet mentaal uitgeput is (1). Wanneer een atleet lijdt aan mentale vermoeidheid, zal zijn drang of motivatie om te oefenen afnemen.

Hoewel mentale vermoeidheid en duurprestaties nauw verwant zijn, is het onderwerp nog niet goed bestudeerd. Deze factoren worden alleen bestudeerd, maar omdat ze samen van invloed zijn op de duurprestaties, moeten ze volledig worden bestudeerd door ze aan elkaar te relateren. Drive of motivatie verwijst naar zowel interne als externe factoren die een persoon beïnvloeden om gedrag of moeite te doen of achter te laten. Al deze factoren komen samen om een ​​persoon in actie aan te moedigen door zijn drive te verbeteren.

Een kort overzicht van mentale vermoeidheid

Wanneer de cognitieve prestaties afnemen als gevolg van langdurige en stressvol cognitieve activiteit (2), Een persoon ervaart mentale vermoeidheid. Het komt voor na mentaal vermoeiende taken zoals de 'Stroop -taak'. Deze taak en andere veeleisende taken zullen uiteindelijk cognitieve prestaties en werkzaamheid verminderen, wat leidt tot mentale vermoeidheid. De duur van de inspannende taken is cruciaal omdat taken van korte duur (minder dan 30 minuten) die geen prominent effect hebben op de oefeningsprestaties. Cognitieve prestaties zullen echter ook worden aangetast bij taken op korte termijn.

Gevolgen van mentale vermoeidheid

Er zijn veel bijwerkingen van mentale vermoeidheid (3), inbegrepen:

  • Gebrek aan energie

  • Verhoogde vermoeidheid

  • Verminderde motivatie en alertheid

  • Veranderingen in perceptie en stemming

  • Gevoelens van Lassitude

Studies zeggen dat je te maken hebt met dubbele gevolgen van mentale vermoeidheid. Het kan de duurprestaties op de volgende twee manieren verminderen:

  1. Door de gevoelens van vermoeidheid te vergroten, zult u het gevoel hebben dat u geen taak kunt doen omdat u vermoeid bent.

  2. Als u de waarde van succes verlagen, zult u het gevoel hebben dat de taak uw inspanningen niet waard is.

De drive van atleten wordt beïnvloed door de perceptie van de inspanning of een taak en het waargenomen belang van de beloning of succes.

Geestelijke vermoeidheid en perceptie van inspanning in duursporten

Geestelijke vermoeidheid neemt af uithoudingsvermogen prestaties door gevoelens van zelftwijfel te promoten. Je voelt je niet in staat om een ​​taak uit te voeren vanwege de activering van het remmingssysteem in de hersenen. Wanneer u mentaal vermoeid bent, komen er veranderingen op in uw hersenen en neurotransmitters, waardoor de waargenomen inspanning toeneemt en uw drang naar oefening afneemt.

Met langdurige perioden van mentaal vermoeiende taken, adenosine en serotonine (4) Concentraties kunnen de waargenomen inspanning beïnvloeden. Bovendien werd gevonden dat de neurotransmitters zoals serotonine en dopamine de gevoelens van motivatie en demotivatie bij atleten kunnen beheersen. De niveaus van deze neurotransmitters dalen, wat leidt tot negatieve gedachten, faalangst en verminderde drang naar uitblinken in taken.

Geestelijke vermoeidheid en perceptie van beloning bij uithoudingsvermogensporten

Uithoudingsvermogensprestaties wordt beïnvloed wanneer een atleet de motivatie heeft verminderd (5). Wanneer ze vanuit het psychologische perspectief bestudeerden, werd vastgesteld dat motivatie voor langetermijn- en kortetermijndoelen de ultieme parameter is voor het stimuleren van drive en prestaties. Succesvolle atleten zijn meer toegewijd en gemotiveerd voor hun doelen dan gedemotiveerde atleten wier gebrek aan motivatie hun prestaties negatief beïnvloedt. Theorieën van sportpsychologie zeggen dat de drive en motivatie van atleten direct geassocieerd zijn met de selectie van doelen en consistentie van de atleten.

De neurotransmitter die een essentiële rol speelt bij het verhogen van de beloningsperceptie is dopamine. Het kan sommige hersengebieden activeren om de beloning waardevoller te laten lijken en de motivatie van een atleet om te oefenen vergroten. De verhoogde dopamine -niveaus houden de atleten gemotiveerd om niet op te geven, zelfs als de omstandigheden een uitdaging zijn. Deze neurotransmitter kan hun focus verleggen naar de beloning van de inspanning en niet naar de strijd.

Advies voor coaches

Coaches kunnen een belangrijke rol spelen bij het verbeteren van de duurprestaties en drive van atleten. Hier is hoe ze atleten kunnen helpen deze taak te bereiken:

  • Het verhogen van de drive en afnemende mentale moeheid

  • Het verbeteren van de intrinsieke motivatie van atleten

  • Het verhogen van de waarde van beloning door de concentraties van de hersenneurotransmitter te veranderen

Conclusie

Nu begrijp je dat mentale vermoeidheid en drive de duurprestaties van atleten beïnvloeden. Als u mentaal uitgeput bent, zal uw motivatie laag zijn, wat uw prestaties tijdens het sporten zal verminderen. Dus, om uw prestaties te verbeteren, werk dan aan het verbeteren van uw drive en het verminderen van mentale vermoeidheid.

Referenties

  1. https://link.springer.com/article/10.1007/s40279-018-0946-9

  2. https://journals.physiology.org/doi/full/10.1152/ajpregu.00386.2002?url_ver=Z39.88-2003&rfr_id=ori%3Arid%3Acrossref.org&rfr_dat=cr_pub%3Dpubmed&

  3. https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0166223613001963?casa_token=C8lzoh6jRZYAAAAA:SRAAK8NIPbPOv9d1OiYqnxd7Ufh_BBFsuaV7XBWM9IIoye3oro6_cwL9wGu3HmA9UATkJTsY8ao

  4. https://link.springer.com/article/10.2165/11533670-000000000-00000

  5. https://onlinelibrary.wiley.com/doi/full/10.1111/sms.12753?casa_token=Df5sK5T0BTkAAAAA%3ANx9aEUVgpYxewNbdCn-e8weAcWxJygQl6XZqd4a3zCpzGW1zQWCTWQOJ22zex5HP1lUzfaB3AKFaSouZ