Zalm, je moet het vermijden als de pest!

Zalm en Visolie.

Eigenaar zijn van een supplementenbedrijf maar ook dierenarts leidt tot een soort beroepsziekte, dat alles wat met dieren te maken heeft (en ook diegenen die uiteindelijk ons voedsel worden), mijn aandacht trekt. Deze innerlijke kracht slaapt nooit – tot teleurstelling van mijn vriendin, zelfs niet op vakantie en deze keer trok de vrij pakkende kop van een Duitse krant genaamd “Die Zeit” mijn aandacht, die zei: “hoe gezond is onze vis?”, hiermee bedoelen we gekweekte zalm. Hieronder zag je een mooi stuk zalm – mooi opgemaakt, ik wilde meteen zalmsteaks gaan kopen en ze op de BBQ leggen voor het avondeten, je kent dat watertandende gevoel vast wel! Terug op het strand, worstelend met de verschrikkelijk grote afmetingen van die krant tegen de wind in, begon ik meteen het artikel te lezen en was echt geschokt door die hele nieuwe wereld van informatie die zich voor mij opende. Zoals eerder vermeld, werkte ik als dierenarts en de hele problematiek rond veeteelt en antibiotica is mij niet nieuw en net als iedereen heb ik wat documentaires gezien over gekweekte zalm op internet of televisie, niets wat ik echt leuk vond maar ook niets wat me slapeloze nachten bezorgde na uren met vrienden in een all-you-can-eat sushi-restaurant te hebben doorgebracht. De informatie in dat artikel over gekweekte zalm, die de grondstof is voor een groot aantal visolieproducten, schokte me echt en was reden genoeg om er een korte samenvatting over te schrijven, om mensen te laten stoppen met het eten van welk product dan ook gemaakt van gekweekte zalm en als één persoon stopt met het kopen en koken van dit soort vis voor zichzelf of voor hun kinderen, zou ik meer dan blij zijn.

Eerst moeten we terug in de tijd om te begrijpen hoe alles zo uit de hand kon lopen:

In de late jaren 80 was zalm alleen iets voor rijke mensen, je vond het op de menu’s van restaurants voor de hogere klasse. De zalm was wild gevangen, rijk aan goede Omega 3 vetzuren en een mooie bron van eiwitten – simpel gezegd een geweldige voedselbron. Dit veranderde in de jaren 90 toen zalmkwekerijen in grote aantallen opdoken in Noorwegen, de kostprijs per gekweekte zalm daalde en de vis kwam in supermarkten en restaurants voor iedereen. De vraag nam toe en daarmee ook de productie – maar de voedselbronnen voor de zalm (ansjovis) namen af, dus de zalmindustrie stond voor een groot probleem. Slim als ze zijn, vonden ze de oplossing vrij snel en makkelijk: soja. Mega boerderijen in Brazilië, ten koste van kleine boeren en het regenwoud, begonnen soja in grote hoeveelheden te produceren – maar Brazilië ligt niet om de hoek van Noorwegen, waar alle zalmkwekerijen zijn gevestigd. Laten we het verschepen – maar eerst is de soja gemengd met visolie en vismeel tot pellets. Probleem opgelost? Niet echt. Al snel kreeg de industrie een nieuw probleem: wanneer deze soja-pellets in contact komen met zuurstof, kunnen explosies plaatsvinden – en dat is niets wat je echt in de laadruimte van een schip wilt hebben. Zoals ik eerder schreef, is de industrie nooit zonder antwoord, wat er ook voor nodig is om de enorme winsten binnen te blijven halen. Wat nu komt, leidde tot een paar verontwaardigde blikken van mensen om me heen, want terwijl ik deze krant las, was ik omringd door mensen op het strand – en de vloekwoorden die uit mijn mond kwamen zouden elke oude zeebonk supertrots maken. De oplossing die de zalmindustrie vond heeft een ingewikkelde naam, Ethoxyquin. Mocht er geen alarmbel in je hoofd afgaan, dan heb ik nog een andere naam voor je – Monsanto, die Ethoxyquin produceert en misschien heb je recent over hen gehoord in de media. Dit in de VS gevestigde bedrijf werd voor de rechter gedaagd door boeren die Glyphosaat gebruikten – een onkruidverdelger/pesticide die in 2015 door de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) werd geclassificeerd als een stof met een waarschijnlijke kankerverwekkende werking. Ethoxyquin werkt als antioxidant, en dat is geweldig omdat de schepen niet zinken door exploderende soja-vismeel-pellets, en is bovendien een pesticide, die onze kans op kanker vergroot en volgens de wetenschap ons DNA kan beschadigen. Vanwege die vermoedens is het sinds 2011 verboden als gewasbeschermingsmiddel en sinds 2017 verboden als onderdeel van welk dierlijk voedsel dan ook. Niet toegestaan als voedsel voor kippen, varkens, koeien, kwartels, kangoeroes of wat dan ook. Het is NIET toegestaan. Sommige mensen denken nu misschien: “Als het verboden is – waar heeft die man het dan over?”. Nou, er is één uitzondering - visvoer. Waarom? Ik denk dat het politiek is en iedereen moet zijn of haar eigen mening daarover vormen, dus als je googelt: Noorwegen – Ethoxyquin – Zalm, vind je zeker serieuze rapporten die veel beter kunnen uitleggen welke trucs worden gebruikt zodat pesticiden niet verboden worden als visvoer. Leden van Greenpeace hebben de afgelopen 2 jaar 45 zalmproducten op de markt gekocht, de maximaal toegestane niveaus werden in 75% overschreden, in één geval werd het maximum 17 keer overschreden.

Om het nog eens kort samen te vatten

• Ethoxyquin: verboden voor gewasbescherming, verboden voor gebruik als diervoeder behalve voor vis.
• Ethoxyquin: waarschijnlijk kankerverwekkend en schadelijk voor ons DNA.

Eerlijk? Dit is krankzinnig?! Zalm, geprezen als HET goede en gezonde voedsel voor kinderen, voor zwangere vrouwen? Zalm, die we graag eten als we uit eten gaan voor sushi? Zalm, die door de meeste visolie merken wordt gebruikt als hun broningrediënt en die je in de meeste gezondheidswinkels of apotheken kunt vinden? Schaam je – dat is alles wat ik kan zeggen. Nou, ik zal andere woorden vinden voor wat ik denk over de mensen die met de gezondheid van mensen spelen, maar ik denk niet dat dit het juiste medium is om die op te schrijven. Wanneer je producten kiest met het blauwe MSC-label, kies je voor wild gevangen zeevruchten die herleidbaar zijn tot een duurzame bron. Je hebt geen Ph.D. of zeevruchtengids nodig om duurzame zeevruchten te kiezen. Kijk gewoon naar het blauwe vislabel. In ons volgende artikel vertellen we waarom we kozen voor Wild Alaskan Pollock als broningrediënt voor onze Omega 3 Visolie en waarom het een duurzame en gezonde bron is. Bron: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1257546/